Way back when

De laatste dagen in San Diego (donderdag en vrijdag) hebben we ons ‘to do’ lijstje verder afgestreept. Donderdagochtend hebben we een bezoek gebracht aan het Balboa park, welke in het centrum van San Diego ligt. Een groot park met veel groen, ca. 10 musea, een art village vol met kunstenaars die daar werken en verkopen, en veel gebouwen in Spaanse stijl. De plaatjes waren veel belovend. Eenmaal aangekomen was het meer een attractie dan een park. We hebben weinig authentieks kunnen ontdekken. Je kon zelfs met een soort treintje het park over en op bepaalde plekken uitstappen. De Spaanse bouwstijl komt voort uit een Internationale expositie rond 1905. Naar aanleiding daarvan is het park met zijn gebouwen ontworpen. Het Science museum moet erg leuk zijn voor kinderen. Echter, op het moment dat we daar aankwamen, ging deze, vanwege een groot event in het park, helaas net dicht. Even jammer. Wel hebben we ‘s middags gezellig gepicknickt op een kleedje in het park en ons vergaapt aan de Chinezen, die keurig achter de reisleider met het vlaggetje aanliepen. Morris zijn hoogtepunt van het park was het gymnasium. Een grote sporthal waar de locals aan het basketballen en trainen waren. Gaaf om te zien.

Opzoek naar meer authenticiteit zijn we in de auto gestapt en zijn we naar Old Town gereden, 10 minuutjes verderop. Waar kun je nu het beste de ware aard van San Diego ervaren dan in Old Town? Old Town, het historische hart van San Diego, opgericht in 1769, is te vergelijken met een openluchtmuseum (hebben we toch nog iets van een museum meegepikt ;-)). Authentieke winkels gecombineerd met de zeer toeristische BS winkeltjes met een hoog ‘made in China’ gehalte. Het is een dorpje in western stijl, waar de mensen zelfs in western kleren rondlopen. Eerlijk is eerlijk; het was best leuk om een keertje te zien. Met name het oude snoepwinkeltje, waar zelfs Haagse hopjes te koop zijn, en de sigarenwinkel met meubilair uit 1800. De enige souvenierwinkel waar Ries iets gekocht heeft :-) @Theo, het volgende sigarenavondje kan weer gepland worden! 

Aangezien San Diego erg Mexicaans georiënteerd is, kun je er fantastisch taco’s en burrito’s eten. Dat hebben we dus ook gedaan bij een tentje waar oude vrouwtjes de burrito’s vers aan het maken waren. Ook hier smaakte de mojito en het bier van de tap (vergelijkbaar met Corona), weer heerlijk. De kids kregen hun glas cola ,zo groot als een liter fles, niet op… 

Vrijdag was onze laatste dag in SD en ook onze relaxdag. Na een rustige ochtend, zijn we rond 12 uur weer op de fiets gestapt naar Pacific Beach. Fietsen met al je strandspullen en bodyboards in je hand, blijkt toch een bezienswaardigheid. Een kerel in een tuin, die we passeerden, groette netjes en vroeg of ik een ‘double duty’ had. Ze fietsen hier blijkbaar allemaal keurig met 2 handjes aan het stuur ;-) De zee was erg wild, hoge golven en veel stroming. Nadat Noor en ik tollend onder water verdwenen en weer ademsnakkend boven kwamen met onze zwembroek op de knieën, vonden we het wel mooi geweest. Dat spoorde Ries juist aan om het water in te gaan en de golven te trotseren als een echte Beach Boy. Ondertussen was het door de wind zandhappen op het strand en moesten we indikken, vanwege een grote groep internationale studenten, die zowat bij ons op de handdoeken kwamen liggen. Dus hop, weer op de fiets terug naar huis. Nadat  we gedoucht hebben, zijn we naar de supermarkt gegaan om inkopen te doen voor de avond en onze aankomende reisdag.

Wat een avondje koffers pakken en blog schrijven moest worden, werd een 3 uur durende strijd om een krultang uit Noor haar haar te krijgen Gggrrrr….! Na 3 uur, met veel geduld zonder enige beweging te wrikken, een halve fles conditioner, olie erover te gieten en het doorknippen van de tanden van de zojuist aangeschafte krultang, lukte het uiteindelijk om dat ding uit haar haar te krijgen en hebben we Noor een ‘Blockhead’ kunnen besparen ;-). 

Vanmorgen daarom vroeg opgestaan om onze koffers te pakken. Na nog wat nuttige en minder nuttige tips en achtergrondverhalen te hebben gekregen van Kai en Bev zijn we, na een ontbijtje bij Starbucks, op pad gegaan naar Prescott; onze volgende bestemming voor 1 nachtje. Een prachtige route van ca 6 en half uur rijden, die met name de eerste helft adembenemend was. Langs de Mexicaanse grens, waar ‘the wall’ goed te zien was, langs de sand dunes, chocolate mountains en, op aanraden van Kai, langs Yuma. Daarna verder het binnenland van Arizona in over route 95, welke de western variant van route 66 is. Een grote hete vlakte (43 graden) met grote cactussen en veel verlaten dorpen, waar alleen armoedige trailer parks / RV camps te vinden zijn. In Arizona zijn we nog staande gehouden bij de boarder patrol. Na enkele vragen van een vriendelijke Amerikaan en een check van onze visa, mochten we weer verder. Het laatste stuk van onze route naar Prescott was wat saai. Op aanraden van Kai zijn we iets omgereden via Skull valley. Een klein verlaten dorp, waar goed de verloedering van het Wilde Westen te zien is. 60 tot 80 jaar geleden nog een bruisende stad, nu een verlaten ghost town. 1 straat met, weinig….. dus of het de moeite waard was om voor om te rijden, laten we in het midden.

In Prescott zijn we met regen en met een fijne temperatuur aangekomen bij ons overnachtingsadres. Een schattig hotelletje in cowboystyle; Sheldon Street Lodge. De kids kregen iets te knabbelen, voor ons stonden de wijnglazen al klaar. Dat hadden we nou net verdiend. 

Na het Mexicaanse voedsel waren de kids toe aan een real American steak. En die hebben we gegeten. Vier volwassen porties waren binnen enkele minuten verdwenen….

Morgen op pad naar Meadview, bij de Grand Canyon, waar we twee dagen op een ranch verblijven en Noor haar verjaardag zullen vieren.