Navy (and) Seals

Afgelopen dagen hebben we San Diego verder verkend. Wat een leuke, vriendelijke en afwisselende stad. Gisteren zijn we naar de haven gegaan, waar je kunt kiezen uit twee maritieme ontdekkingsreizen. Wij hebben het vliegtuigdekschip links laten liggen (veel te groot volgens de kids) en hebben het maritiem museum San Diego bezocht. Alles behalve saai. Het museum bestaat uit een stuk of 5 schepen, die aan de kade liggen, die je kunt bekijken, waaronder een Amerikaanse en Russische onderzeeër en een houten fregat die gebruikt is in de film Master of Commander met Russel Crow. Meest indrukwekkend was toch wel de Russische onderzeeër, de B-39. Binnenin zo'n schip kun je je zo goed voorstellen hoe het in de koude oorlog geweest moet zijn om een paar honderd meter onderwater in zo'n ijzeren bakbeest in claustrofobische ruimtes hele angstige momenten te beleven. Morris was er ook snel weer uit ;-). Als we thuis zijn, toch maar weer eens Das Boot kijken. Of nog beter, de film Phantom dat zich op die B-39 afspeelde.

Vervolgens zijn we na een hoognodige proteine shot (lees grote steak) voor opgroeiende pubers, verder de stad ingegaan. Door de wijk Little Italy opzoek naar lekkere koffie, die we niet gevonden hebben, en de wijk Gaslamp Quarter. Daar heeftNoor haar felgeerde Levi t-shirt bemachtigd en Morris een sportshirt bij Macy’s, dat meer op de oude V&D lijkt dan op de Bijenkorf. Vervolgens zijn we een enorm hoge brug overgestoken naar Coronado, een wijk gelegen op een schiereiland met fantastisch uitzicht op de skyline van San Diego. Die brug is zo hoog, zodat alle marine schepen de haven kunnen verlaten. San Diego heeft namelijk een hele grote werf, waar de Amerikaanse marineschepen gemaakt en hersteld worden. Er lagen er tientallen.

Onze gastheer Kai weet te vertellen dat er regelmatig midden in die haven oefeningen zijn van de Navy Seals. Misschien krijgen we die ook nog mee.

Vandaag is het een heerlijk dagje strand geworden. Vanmorgen waren we allemaal vroeg wakker, dus na het ontbijt al vroeg in de auto naar La Jolla Cove, een wijk iets ten Noorden van ons aan de kust. Een kort ritje, maar wel erg mooi. Een duurdere wijk met mooie, gezellige straatjes en prachtige huizen met uitzicht op zee, en niet onbelangrijk voor de mannen; mooie auto’s.

Ondanks dat we vroeg waren, was het al een …… om te parkeren. Uiteindelijk een plekje gevonden, met dank aan Ries zijn geduld. Dat geduld een schone zaak is, bleek inderdaad, want wat was het gaaf. Je kunt daar namelijk gewoon tussen de zeehonden zwemmen! 

Op de kliffen, waar je op kon lopen, lagen ze heerlijk te zonnen. We weten nu waar de term ‘hondslui’ vandaan komt ;-). Blijkbaar waren ze gewend aan mensen, want ze kwamen gewoon naar je toe en gingen zelfs met de borst vooruit poseren voor de foto. Naast de klif was een klein strandje, waar je prachtig kon snorkelen. Snorkels hadden we op de weg naar La Jolla nog even snel gescoord na een tip van Bev (daar is ze weer mam ;-)). En ook daar lagen, zwommen en liepen de zeehonden. Het was echt geweldig om zo tussen deze beesten door te zwemmen, terwijl zij in hun natuurlijke omgeving waren. Volgens de kids toch anders, dan ze vanachter glas in de dierentuin te zien. 

Na 2 uur was de parkeermeter verlopen, werd het te druk, te warm en was het snorkelen tussen alle mensen en zeehonden wel welletjes. Dus terug naar de auto en op naar Pacific Beach, waar we eerder deze week al geweest waren om te bodyboarden. Guess what we did there all afternoon? 

Vandaag waren er nog hogere golven. Het was erg warm maar op Pacific Beach stond een redelijk harde wind, waardoor we het daar tot laat op de dag uit hebben gehouden. Na enkele uren lang in het water gedreven te hebben, zijn er een paar heerlijk op het strand in slaap gevallen. Ik zeg niet wie….

Nadat de ogen weer open waren en de zon een duidelijke scheiding tussen zwembroek en been had achtergelaten, zijn we taco’s gaan eten aan het strand bij een gave tent met rooftop terrace, alleen….. kids are not allowed on the rooftop…huh??? Je zou er zo maar eens af kunnen vallen. In plaats daarvan werden we een verdieping lager aan een tafel bij een groot open raam gezet.  Amerikaanse logica, zullen we maar zeggen. De taco’s (met kreeft, tonijn en beef) en de Mojito & Corona smaakten heerlijk. 

Terug bij het huisje, heerlijk de berg zand weggespoeld en glazen kapot gegooid…, want dat brengt immers geluk…. Tijd om naar bed te gaan dus;-).

Kijk even in het fotoalbum op de fotopagina voor meer foto’s. Een video van de zeehonden vind je bij de video’s