Bikkelen

Er is zoveel te doen in San Francisco, dat we zelfs keuzes moeten maken, wat we deze week willen doen en willen zien. Een activiteit staat al vast, en dat is woensdag morgen vroeg naar Alcatraz. Hier hebben we, met geluk, een paar weken geleden al kaartjes voor gekocht. 

Maandag zijn we na het ontbijt met de bus weer richting de Fisherman’s Warf gegaan, om daar op de ouderwetse Cable tram te stappen voor een ritje door San Francisco met eindbestemming Union Square. De Cable cars zijn in 1873 in het leven geroepen voor het vervoer over de stijle straten van SF. Bij de Cable tram heb ik een romantisch beeld van mensen, die op en af de tram springen, zich nonchalant aan de buitenzijde vasthouden en zich zo door SF verplaatsen. In werkelijkheid is het een toeristische attractie, waarvoor je ongeveer 1 uur in de rij staat om überhaupt mee te kunnen op de tram, om er vervolgens 7 dollar p.p. voor neer te tellen. In de rij staan is niet ons ding in de vakantie, dus hadden wij het lumineuze idee om niet bij het begin van de route te gaan staan, maar het een halte verderop te proberen. Daar stond inderdaad niemand, waardoor wij direct op de Cable tram konden stappen. Helaas bleven de kosten wel hetzelfde. Maar… tijd is ook geld ;-). Nadat er enkele mensen uitgestapt waren, hebben we het laatste stukje ‘nostalgisch’ aan de buitenzijde kunnen hangen. Voordeel van een toeristische attractie is, dat de bestuurder van de tram het geen probleem vindt om nog even een geënsceneerde foto te maken. 

Aangekomen bij Union Square hebben we voor heel even voldaan aan Noor haar shop-behoefte. Veel winkels van grote bekende merken vind je in dit stadscentrum. Maar ook, voor ons, minder bekende winkels zijn leuk om te ontdekken. Na een heerlijke Italiaanse lunch en een bezoekje aan Union Square zelf, zijn we rustig naar het AT&T stadion gelopen, want… we hebben kaartjes gescoord voor de baseball wedstrijd San Francisco Giants tegen de Pittsburgh Pirates. Zoals wij Nederlanders in het oranje gekleed gaan, gaan de Giants fans in het zwart / oranje. Als nieuwe fans van ‘onze’ Giants, konden we niet achterblijven en hebben onszelf opgetuigd met baseball cap, t-shirt en een soort hand mascotte. Het stadion ligt aan de pier, met aan een kant uitzicht over zee. Prachtig! Nadeel is wel dat het erg koud en winderig is. De dekentjes en handschoenen die wij zagen bij onze mede-fans, waren geen overbodige luxe. Dat het gaat om sportiviteit, weten de Amerikanen als geen ander, want de Pirate en de Giant fans zitten door elkaar, er zijn geen hekken en je kan door het hele stadion lopen. Het draait niet zo zeer om de wedstrijd. Het is meer een familie uitje, waar het voornamelijk draait om eten en drinken. Dat haal je zowel vooraf als meerdere malen tijdens de wedstrijd. Van een fanatiek publiek hebben we dan ook niet veel gemerkt. Of het moet komen doordat de naam ‘Giants’ meer doet beloven, dan dat het in werkelijkheid blijkt te zijn. We hebben ze niet veel ballen raak zien slaan in die 3 uur. Maar ja, eenmaal fan….. uiteindelijk hebben ze met ca 10 - 4 verloren. Rond 11 uur was het afgelopen en toen knikkebollend met de bus weer naar huis. 

Dinsdag was het een heldere dag en daardoor perfect om met gehuurde fietsen de Golden Gate Bridge over te fietsen. We hebben de brug in volle glorie mogen bewonderen. Na de veiligheidsinstructies gehad te hebben (hoe kan het ook anders) en met onze charmante fietshelmen op ons hoofd, zijn we richting de brug gegaan. De route langs de kust op weg naar de brug is prachtig. Maar ook hierbij moesten wij ons romantische beeld van fietsen op de Golden Gate Bridge enigszins een beetje bijstellen. Ook dit is meer een toeristische activiteit. Maar wel heel mooi en gaaf om te doen. Eigenlijk is het maar een kort stukje en eenmaal aangekomen aan de overkant kan je bij Sausalito (heerlijk bergafwaarts in plaats van klimmen….) de ferry terugnemen naar San Francisco. Sausalito is een klein kustplaatsje waar aardig wat geld zit. Het ziet er dan ook prachtig uit. Ook hier viert het toerisme hoogtij. Met bosjes komen de mensen aangefietst om wat te eten, te drinken en de ferry te pakken. De fietsen moeten in het plaatsje natuurlijk ergens neergezet worden. En ook daaraan is gedacht … Nog nooit gezien dat je voor het parkeren van je fiets 3 dollar per fiets moet betalen! Toen wij aangaven dat het ‘crazy’ was om te betalen voor het neerzetten van je fiets, kwam gelijk de vraag ‘Are you from The Neterherlands?’ ;-). 

Uiteraard was ook de ferry druk. We hadden geluk en hebben niet meer dan 1 uur in de rij hoeven te wachten om mee te gaan… Rond half 5 stonden we weer in San Francisco en zijn we langs de kust in ca 20 min. terug naar ons appartement gefietst. Daar hebben we de fantastisch grote pizza van om de hoek gehaald en thuis met een wijntje heerlijk opgegeten. Daarna heerlijk onder de wol, want de volgende ochtend moesten we weer vroeg op.

Woensdagochtend stond Alcatraz namelijk op de planning. Bij het boeken thuis leek het een goed idee om de eerste boot van 8.45 te nemen. Nu op vakantie is het toch wel wat vroeg. Om 6.30 ging de wekker. Snel aankleden en toen op de fiets naar de Starbucks in het Presidio park bij ons om de hoek, voor een ontbijtje. Vervolgens op de fiets langs de kust naar Pier 33, waar vandaan de boot vertrekt. ‘s Morgens fietsen door SF was heerlijk. Weinig verkeer en heerlijk om zo wakker te worden. We kwamen mooi op tijd aan bij de haven, waar het al een drukte van belang was. Veel mensen proberen nog op het laatst een kaartje te scoren. Nadat we weer in de rij gestaan hebben voor de boot, kwamen we na een tochtje van ca. 20 minuutjes, aan op Alcatraz. Een eiland dat nu beschermt grondgebied is en een bijzondere flora en fauna heeft rondom de gebouwen. Er staan, tegen onze verwachting in, best veel gebouwen op het eiland. Dat komt omdat het verschillende doeleinden gehad heeft in de geschiedenis. Als laatste is het natuurlijk de meest beruchte gevangenis van Amerika geweest. Door middel van een Nederlandse audiotour kon je door de gevangenis heen lopen. Erg indrukwekkend en ook de kids konden zich erg goed voorstellen hoe het geweest moest zijn. Er was ook een oud gevangene aanwezig. Een man van rond de 80, die 4 jaar op Alcatraz gezeten heeft, omdat hij in drie vorige gevangenissen steeds wist te ontsnappen. Deze goede oude man heeft een boek geschreven over zijn gevangenschap, welke daar natuurlijk werd verkocht. Met een handtekening in het boek en een foto zijn we rond 12 uur weer terug gegaan met de boot. Terug aangekomen zijn we naar huis gefietst om te lunchen en om een nieuwe accommodatie te boeken. Het blijkt namelijk dat onze ‘yurt’, welke we geboekt hebben voor zaterdag/zondag, geannuleerd is vanwege een overstroming op het land. Super balen, want daar hadden we ons nu juist op verheugd. Na een tijd zoeken en wat chagrijn (eerlijk is eerlijk)  hebben we een ander hotel in de buurt gevonden. Fijn dat dat weer geregeld is. 

Door dit oponthoud zijn we later dan we wilden weer op de fiets gestapt voor een tocht(je) naar het Golden Gate park. Een must see en op de kaart redelijk dichtbij. Echter een kaart is natuurlijk plat… maar de straten in SF zijn dat niet…!! Opgewekt zijn we aan de tocht der tochten begonnen. Beginnend met een bezoekje aan een bedrijf in het Presidio park, dat de special effects van de Starwars film maakt. Wij hadden begrepen dat dit leuk was om naar toe te gaan, maar verder dan de kleine fontein en de lobby zijn we niet gekomen. Wel gaaf om even met een Starwars personage uit de lobby op de foto te gaan. Daarna zijn we een stukje door het Presidio park stijl omhoog gefietst, naar het einde van het park, wat we grotendeels hebben moeten lopen omdat het te stijl was. Na al wat gesputter, konden we gelukkig daarna grotendeels bergafwaarts fietsen, waarna we na ca 30 minuten in het Golden Gate park aankwamen. Een prachtig groot park, met veel diversiteit qua cultuur, sport, weides, bloemen, dieren, gebouwen. Het gebouw en de omgeving van het Bloemen museum was prachtig. En er is zelfs een Dutch Mill met een Tulip Garden genaamd naar Wilhelmina. Zelf vond ik het park heel mooi om te zien. Alleen de kids vonden de lastige weg ernaartoe niet opwegen tegen het park (cultuurbarbaren haha). Niet wetende dat de terugtocht barbaars zou worden…. 

Omdat de heenweg erg stijl was, hebben we gekozen voor een andere terugweg. Maar deze bleek veel en veel en veel zwaarder te zijn. Het lijkt wel of bepaalde straten gewoon recht omhoog en recht naar beneden gaan. Absurt. Met de tong niet op de knieën, maar slepend over straat en meerdere malen de zin ‘Nu ga ik echt geen berg meer op!!’ zijn we 3 uur later bezweet en doodmoe weer thuis gekomen. Genoeg gefietst deze vakantie!

Na een kleine opfrisbeurt hebben we onszelf getrakteerd op een echt Amerikaans dineetje bij Mels drive inn diner. Een restaurant uit de jaren ’50 met kleine jukeboxes op de tafel voor jouw muziek naar keuze, kersjes in je drankje, hamburgers, obers met witte petjes op, bankjes ipv stoelen, tafels met ketchup en mosterd spuitflessen en veel neonverlichting. We hebben er boven verwachting gegeten onder de muzikale begeleiding van het door ons gekozen jukeboxliedje Sandy van Grease. Te leuk! 

Daarna tijd om deze blog te schrijven en de ogen dicht te doen, want jeetje… wat een lichaamsbeweging deze vakantie!

Morris zijn suggestie voor deze blogtitel was overigens ‘Vermoeidheid’ haha.

Alle foto’s vind je onder het tabje foto’s en we hebben filmpjes online staan van de SF Giants en het fietsen.