Ocean Paradise

Gisteren zijn we van LA naar San Diego gereden. Een korte rit van 2,5 uur. Na de lange reis van de dag ervoor, vonden de kids dit iets minder. Na een half uur kwam de vraag al ‘hoe lang nog?’ ;-). Na nog 1 keer de appels van die morgen eruit gegooid te hebben (gelukkig waren we er op voorbereid…) is het vanaf dat moment weer beter gegaan met Morris. Nog niet helemaal fit, maar hij doet weer leuk mee.

Rijden in America is best een beetje saai volgens onze bestuurder. Weinig ruimte voor creativiteit. Iedereen rijdt netjes de snelheid en houdt zich strikt aan alle regels. Grappig is dat alles uitgeschreven staat. Zowel op de borden als op de straat. Niks laten ze aan het toeval over. ‘America first’ geldt niet voor de auto’s. Voornmelijk Aziatische auto’s, een beetje Duits en nog minder Amerikaanse merken rijden hier rond. Ook op de tv was het Morris al opgevallen dat er op Nickelodeon allemaal oude series te zien zijn (die hij allemaal al kende) en dat de tv’s wel groot zijn, maar super slecht van kwaliteit. Viel toch een beetje tegen…. 

Halverwege onze route naar San Diego zijn we gestopt in San Clement. Een heel leuk (watersport) stadje aan de kust met gezellige straten en gekleurde houten huizen. Aan het strand bij de pier hebben we heerlijk op het strand op onze handdoeken wat gegeten en geluierd. De golven zijn aan de Californische kust echt hoog, dus je kunt er fantastisch zwemmen en bodyboarden. Noor heeft de eerste duik in de zee op haar naam staan. Morris heeft dat nog maar even niet gedaan.  Na ca. 2 uur zijn we weer in de auto gestapt en hebben we het laatste stukje naar San Diego gereden. 

We zijn heel warm onthaald door Kay en zijn vrouw Bev bij onze airbnb. Een klein huisje in Mexicaanse stijl (San Diego ligt namelijk tegen de Mexicaanse grens aan) met een klein tuintje. In de voortuin van het huis van de eigenaren staat een sinaasappelboom, waar we zelf onze sinaasappels mogen plukken. Hoe romantisch ;-). 

Nadat we eten hebben ingeslagen, hebben we in het huisje wat gegeten en toen gingen de oogjes dicht. Tijdsverschil gaat heel goed, maar ‘s avonds toch sneller moe en ‘s nachts standaard om 12 uur wakker (NL tijd 9 uur ‘s ochtends). 

Vanmorgen rustig aan gedaan en na het ontbijt op de fietsen gestapt. Kay en Bev hebben fietsen en bodyboards die we mogen gebruiken. De fietsen kunnen elk moment uit elkaar vallen, hebben lekkere vachtjes op de zadels ;-) en Morris maakt de sier met een hele mooie roze / blauwe cruiser, maar dat mag de pret niet drukken. We zijn naar Mission Beach gereden, vlakbij ons huisje. Dat was echt super! Langs het strand, wat eigenlijk een schiereiland is, loopt een lang pad voor wandelaars en fietsers. Zoals je ook vaak op tv ziet, lopen er ook veel mensen hard, en zie je veel skaters en boarders. Door de palmbomen vond Noor het net Hawaii lijken. We zijn aan de andere kant van het schiereiland, nu aan de kant van de zee, met weer hele hoge golven, terug gefietst naar het huisje, want er moest gebodyboard worden, nadat we het strand gezien hadden..  Dus strandspullen ingepakt en bodyboards mee op de fiets naar het strand.. We waren een echte attractie ;-).  Mensen in de tuin begonnen ons spontaan te groeten en ‘enjoy’ te wensen als we voorbij reden. Fietsen is hier toch minder ingeburgerd dan bij ons, helemaal als je ook spullen meeneemt. Maar voor ons echt super leuk om zo door San Diego te fietsen. Een voordeel van de ‘sue’ gewoonte hier, is dat ze voor fietsers altijd stoppen en ze voor laten gaan. Een autobestuurder is namelijk altijd verantwoordelijk. Heel handig dus ;-). 

Het bodyboarden was een groot succes. Zowel bij klein als bij groot! Dat gaan we zeker vaker doen deze week. Aan het einde van de stranddag hebben we relaxed gegeten bij Woody’s, een ongedwongen strandtentje waar je met je verzopen strandlook niet opvalt. Het wordt hier snel donker, zo rond 20.00 uur, dus voor die tijd weer op de fiets terug, want licht op fietsen kennen ze nog niet hier. 

We hebben een heel kort filmpje gemaakt van het fietsen. Zie video's.