Birthday Cowgirl

We zijn aangekomen op de Grand Canyon Western Ranch! Een lokatie waar met name Noor erg naar uitgekeken heeft. Het ligt ca 20 mijl vanaf de rand van de Grand Canyon. Op de uitgestrekte vlaktes staan Joshua Trees, bijzondere lage, bijna cactusachtige bomen, die alleen hier voorkomen. Uit de vlakte rijst de Grand Canyon op. Erg mooi! Deze Ranch is zoals een Ranch moet zijn met echte cowboys, veel paarden, een paar cabins, een Ranch house voor ontbijt en diner en een kampvuur buiten. Een bijzonder onderkomen dus.

Onze cabin is van binnen leuker dan de buitenkant doet vermoeden. We hebben zelfs een klein bad op pootjes, waar we alle stof van ons af kunnen spoelen. De avond begon gelijk goed, want tijdens ons eten in de Ranch house (Club sandwich, BLT burger en een Grand Canyon Western pilsener) kwam Cowboy Dave de muzikale omlijsting verzorgen. Er waren Fransen, Italianen, Duitsers, Nederlanders (wij!) en Amerikanen. Dave wist voor iedereen een leuk toepasselijk liedje te zingen. Voor Noor een pre-birthday song en voor Morris het jongetje dat zijn vinger in de dijk stopt (Nederland staat er weer mooi op). De sfeer zat er gelijk goed in. Na het eten, hop met z’n allen naar het kampvuur, waar Cowboy Dave onder de sterrenhemel de hele avond liedjes heeft gezongen en verzoeknummertjes gedaan heeft. Een grappige man met leuke humor. Een glaasje whisky mocht natuurlijk niet ontbreken ;-) en voor de kinderen waren er marsmellows, koekjes en chocola voor aan spiesen boven het vuur. We hebben de avond afgesloten met ‘Old MacDonald had a farm, hia, hia, ho’……en het bleef nog lang onrustig.... By the way, Noor heeft de helft van het kampvuur maar meegemaakt, want die heeft de helft van de avond de koeien en de paarden staan knuffelen.

De volgende dag was het D-Day, Noor haar verjaardag! Balonnen opgeblazen en Noor vroeg wakker gemaakt voor cadeautjes, lieve kaartjes van de opa’s en oma’s, een verjaardagsliedje, knuffels en een snel ontbijt, want om 9 uur moesten we klaarstaan voor……. jawel een helicoptervlucht over de Grand Canyon!! In westernstijl, in een huifkar met twee paarden en een cowboy voorop, werden we naar de helicopter gebracht. Morris was wat stil in de kar, een beetje zenuwachtig, maar dat was snel over. We hadden een hele jonge meid, die in de zomer helicoptervluchten doet en in de winter skileraar is ;-). Onze birthday girl mocht natuurlijk voorin en wij gingen opgevouwen achterin. Wat een mooie belevenis! Eerst een stukje over de vlakte, maar het spektakel begon pas echt op het moment dat we de Grand Canyon in vlogen. Heel raar om tussen zo’n groot natuurverschijnsel te vliegen. We voelden ons heel klein. Onderin zagen we de Colorado rivier lopen, die in deze tijd bruin is. Deze ‘nu we er toch zijn’-belevenis, duurde natuurlijk te kort. Na ca. 30 minuten stonden we weer met beide benen op de grond, waarna de paarden ons weer terugbrachten naar de Ranch. Een mooi begin van een verjaardag. De rest van de ochtend hebben we een beetje gehangen op en rond de Ranch. ‘s Middags zijn we naar Lake Mead gereden. Een groot meer aan het einde van de Canyon, waar het 114 fahrenheit was (ca 46 graden). Het is net alsof er een warme fohn vol op je gezicht staat. Op het blauwe meer, waar de roodachtige Canyon in opgaat (prachtig dus weer om te zien), varen veel mensen met bootjes voor verkoeling. Het water is namelijk heerlijk. Daar aangekomen hebben de kids zich snel in de auto omgekleed en zijn het water in gesprongen. Morris was namelijk echt toe aan een zwempartijtje, tis tenslotte vakantie… 

Terug aangekomen op de Ranch was het weer te slecht voor onze geplande Horse Back Ride. De Monsoon was weer op volle kracht. Deze werd uitgesteld naar de volgende ochtend. Diezelfde dag hebben wij kennis gemaakt met Hans van Dijk (je weet wel, dat jongetje dat zijn vinger in de dijk stopte ;-)) en Astrid. Een leuk en lief Nederlands stel waar we een gezellige avond (& meer, maar dat komt in de volgende blog) mee hebben beleefd. Na buiten een heerlijk drankje gedronken te hebben, zijn we weer aan tafel gegaan met onze nieuwe vrienden en hebben de kids weer heerlijk aan de steak gezeten. Ze gaan Amerika hier nog om missen. Na het eten weer, hop naar het haardvuur voor weer een gezellige avond met Cowboy Dave onder de sterrenhemel. Ditmaal met Hans en Astrid en de marsmellow-fellows; 3 Italianen, die 2 weken in Las Vegas doorgebracht hebben om deel te nemen aan een groot pokertoernooi. Zij verbleven een dagje op de Ranch om bij te komen. Ook deze avond werd afgesloten met ‘Old MacDonald….’ Hilarisch met 3 volwassen Italiaanse mannen!

De laatste ochtend op de Ranch kon Noor eindelijk haar langverwachte paardenrit maken samen met ons, Astrid en 2 ander Amerikaanse dames. Na een instructie over safety (het zal ook eens niet) werden de paarden voor ons uitgezocht en klaargemaakt. We gingen tussen de cactussen, de bomen en door het mooie landschap heen. Super gaaf! We kunnen doen alsof we heel goed kunnen rijden, maar eerlijk is eerlijk, de paardjes waren gewoon mak en volgenden elkaar. Tot het moment waarop we in de buurt kwamen van de bizons. Morris en mijn paard wilden die kant niet op. Die van Morris ging er ook een klein stukje vandoor. Maar dat werd snel opgelost door cowboy Max, onze cowboy van die dag. Richard zijn merrie was erg sloom. Volgens de Amerikaanse dames was Ries ‘to gentle’. Daar had Ries vaker last van bij vrouwen vond hijzelf haha. Overigens was de merrie wit, dus onze prins op het witte paard hebben we gevonden…Dat paardrijden bloed, zweet en tranen kost, hebben onze kinderen bewezen. Morris kreeg spontaan een bloedneus van de hitte en Noor werd duizelig van het lang wachten op de openvlakte (de temperatuur was ondertussen ook behoorlijk opgelopen). Het laatste stukje zijn zij met de auto en wij op het paard terug naar de Ranch gegaan. Echt een super gave tocht, dwars door het land en de velden.

Terug op de Ranch hebben we de kids opgepikt bij Hans, die hen even verzorgd heeft (dankjewel Hans). Daarna snel douchen en spullen inpakken, want vandaag gaan we naar Las Vegas!!!!! 

Las Vegas belooft niet alleen gek te worden, maar ook met een toefje romantiek. Wij hebben namelijk de eer om het opnieuw afleggen van de trouwbeloftes van Hans en Astrid in de Graceland Wedding Chapel bij te wonen. Hilarisch!!!!

Kijk ook weer even bij foto’s voor meer beelden. En we hebben twee nieuwe filmpjes geplaatst.